Wątek społeczno-polityczny jaskrawy jest w każdym dziele artysty. Krytyka podporządkowania społeczeństwa współczesnym ustrojom, nigdy nie wychodzi spoza wąskiego kręgu jego zainteresowań. Chociaż poglądy Mrożka zmieniały się z biegiem lat, był on zawsze zaangażowany w życie polityczne swojego kraju.
Mrożek i polityka
Jedną z czarnych kart jego kariery, wypełnia socjalistyczna propaganda. Po wprowadzeniu programu realizmu socjalistycznego do krajów bloku wschodniego, kręgi intelektualne stanęły przed trudnym wyborem ugięcie się pod presją rządu na rzecz kariery, albo podziemna ścieżka artystycznej bohemy.
Niektórzy opuścili kraj, inni ? jak Kantor, działali w konspiracji. Cała rzesza wybitnych artystów, zdecydowała się jednak na poparcie programu opiewającego szlachetność pracy fizycznej, bohaterstwo klasy robotniczej. Wśród nich byli między innymi Andrzej Wróblewski i Wojciech Fangor, wśród nich znalazł się również młody wówczas Mrożek, pisujący propagandowe treści dla ?Dziennika Polskiego?. Niechlubnym wydarzeniem było podpisanie przezeń Apelu Krakowskiego ? aktu poparcia dla poczynań stalinowskich władz PRL.
Szybko jednak porzucił ?czerwony atrament, a w swoich dziełach skoncentrował się na krytyce władzy totalitarnej. Od tej pory, w jego dramatach zawsze już obecny był wątek zróżnicowania klasowego. Najdobitniej przedstawił to w Tangu; wątek wyraźnie uwidoczniony został też w dramacie Na pełnym morzu. Intelektualistę stawiał zawsze na przegranej pozycji, przedstawiając go jako indywiduum, które osamotnione jest w rozumieniu swojej wartości.
Za oficjalne manifestowanie swoich poglądów politycznych, Mrożek niejednokrotnie ponosił konsekwencje. W latach 70′ władze PRL zakazały wystawiania jego dramatów, z księgarni usunięto wszystkie jego publikacje.